Ο Βαγγέλης Σερντάρης ανήκει στη γενιά του Παντελή Βούλγαρη, του Θόδωρου Αγγελόπουλου, του Δήμου Θέου και άλλων δημιουργών, οι οποίοι ήρθαν με δυναμισμό στο προσκήνιο του κινηματογράφου μας προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές αυτής του ’70. Ο καθένας τους, με ιδιαίτερο ύφος και ιδιοσυγκρασία, έφερε μια νέα αίσθηση στις κινηματογραφικές εικόνες κι αφηγήσεις του ελληνικού σινεμά.
Ο Βαγγέλης Σερντάρης, ο οποίος υπήρξε και ανεξάρτητος παραγωγός και ντοκιμαντερίστας, πριν από το σκηνοθετικό ντεμπούτο του στη «Ληστεία στην Αθήνα», το 1969, είχε κάνει σχεδόν τα πάντα στην εγχώριο κινηματογραφική βιομηχανία.
Επιλογή ηθοποιών και κινηματογραφικών χώρων, οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής, βοηθός σκηνοθέτης, μοντέρ. Η ασπρόμαυρη «Ληστεία στην Αθήνα», η οποία βραβεύτηκε για τη σκηνοθεσία της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι ένας κομβικός σταθμός για την ελληνική ταινία, μία φιλόδοξη αισθητικά χάραξη πορείας προς το αστυνομικό φιλμ και το νουάρ με επιρροές από τις γαλλικές ταινίες του είδους αυτού.
Ο Βαγγέλης Σερντάρης συνέθεσε μια ρεαλιστική εικόνα του υποκόσμου της Αθήνας αφουγκραζόμενος το σημαντικότερο μέρος της δράσης, τη μοίρα των ηρώων του που σφίγγει σαν αόρατη θηλειά στον λαιμό τους. Ακολούθησαν: Το «Ζήτημα ζωής και θανάτου», το 1971 (εδώ η θεματική αντλείται από μια ιστορία του Γιάννη Μαρή).
Το «Θερμοκήπιο, 1986. Η «Βασιλική», 1997, ένα στιβαρό κοινωνικό και ερωτικό δράμα το οποίο σύστησε στο ευρύ κοινό της ελληνικής ταινίας τον Πασχάλη Τσαρούχα και την Ταμίλα Κουλίεβα. Επίλογος της σκηνοθετικής καριέρας του ήταν ο «Έβδομος ήλιος του έρωτα» το 2001.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά του στην οικογένειά του.
Πληροφορίες: www.gfc.gr
Παρατηρήσεις: Δελτίο Τύπου - Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου EKK - 18 Δεκεμβρίου 2023
