κόσμος περνά και με σκουντά
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Οι τεχνικοί που εργαζόμαστε στην τηλεόραση και ζούμε το δράμα των συγγενών των νεκρών της σύγκρουσης των τρένων, συμπάσχουμε με τους τραυματίες που δίνουν μάχη να κρατηθούν στη ζωή και αφουγκραζόμαστε το γολγοθά των διασωθέντων που είναι αντιμέτωποι με τόσα δυσεπούλωτα τραύματα, γνωρίζουμε πως καμία έκφραση αλληλεγγύης δεν είναι ικανή να μετριάσει το δράμα του άδικου χαμού των ανθρώπων τους.
Αισθανόμαστε ωστόσο βαθιά το χρέος απέναντι στα θύματα και τους εαυτούς μας, να ενώσουμε τη φωνή μας με κάθε εργαζόμενο, ώστε ν’ αποκαλυφθεί σε όλη του την έκταση πως, το δυστύχημα στα Τέμπη δεν είναι «δυστύχημα». Αλλά προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που συντελέστηκε εξαιτίας της μεθοδευμένης απαξίωσης των δημόσιων δομών, στη βάση ενός πελατειακού κράτους και της ακόρεστης δίψας ιδιωτικών συμφερόντων για κέρδη. Αυτό άλλωστε δείχνουν με ανατριχιαστικό τρόπο και οι αποκαλύψεις των ίδιων των εργαζομένων και των συνδικάτων τους, ότι δηλαδή κυβέρνηση και εργολάβοι έστησαν ένα πάρτι δισεκατομμυρίων στο όνομα της ασφάλειας και τελικά εγκατέλειψαν τον σιδηρόδρομο.
Παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες την επίμονη προσπάθεια σε πολλά ΜΜΕ να αναχθεί σε κύρια αιτία του συμβάντος, όπως ακούσαμε και από στόματος Πρωθυπουργού, το ανθρώπινο λάθος. Προσπάθεια με στόχο ξεκάθαρα τη συσκότιση όλων εκείνων των παραγόντων του χρεοκοπημένου και διεφθαρμένου ως το κόκκαλο συστήματος που επιτρέπουν στο οποιοδήποτε ανθρώπινο λάθος να έχει τέτοιο ανείπωτο αποτέλεσμα.
Μία προσπάθεια που πέφτει στο κενό αφού οι ευθύνες κυβέρνησης και ιδιωτών είναι εξόφθαλμες, βαρύτατες και συγκεκριμένες, αλλά και εξοργίζει φέρνοντας στους δρόμους χιλιάδες κόσμου. Νέοι, εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές ζητούν «να πληρώσουν όλοι όσοι γυρνούσαν το κεφάλι και πήραν στο λαιμό τους ανθρώπινες ζωές» όπως χαρακτηριστικά είπε εργαζόμενη στην καθαριότητα στον σιδηρόδρομο στη μεγάλη συγκέντρωση της Κυριακής. Αλλά και γιατί είναι εγκληματικό οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις, να φιμώνουν τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων για θανάσιμο κίνδυνο, στέλνοντας τις απεργίες τους στα δικαστήρια, μετατρέποντας το δυστύχημα σε έγκλημα.
Το «δυστύχημα» που το βλέπουμε χρόνια τώρα, μέρα τη μέρα, να συντελείται συστηματικά πάνω στο σώμα της κοινωνίας και να πλήττει ιδιαίτερα νέους και χαμηλά εισοδήματα. Είτε γιατί κινδυνεύουν όταν μετακινούνται με τα ανασφαλή μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε γιατί πεθαίνουν περιμένοντας μια ανύπαρκτη ΜΕΘ στην πανδημία, είτε γιατί η ζωή τους έχει γίνει αφόρητα δύσκολη κάνοντας δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, είτε γιατί τους πετάει στο δρόμο ένα fund, είτε γιατί κινδυνεύουν κατά την εργασία τους από ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας και το έμφραγμα της υπερεντατικοποίησης.
Στον κλάδο μας δεν είναι λίγες οι φορές που εργαζόμενοι κινδυνεύουν γιατί καλούνται χωρίς μέτρα προστασίας να καλύψουν πυρκαγιά, πόλεμο, φυσικές καταστροφές, επεισόδια, κάνοντας τη δουλειά δύο και τριών ειδικοτήτων. Ούτε λίγες επίσης αυτών, που δουλεύουν εντός των σταθμών σε τμήματα υποστελεχωμένα ακατάπαυστα πολλές ώρες, σε πόστα πολύ απαιτητικά και στρεσογόνα.
Αλλά θα πρέπει να πούμε και κάτι άλλο ως τεχνικοί στην ιδιωτική τηλεόραση, ως εργαζόμενοι δηλαδή σε ένα μέσο καταλυτικό στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Θα πρέπει να πούμε ότι, το τί λέγεται αλλά κυρίως το τί αποσιωπάται από μία νοικιασμένη δημόσια συχνότητα έχει υποδόρια τεράστιο μερίδιο ευθύνης στη συντέλεση γεγονότων όπως αυτό των Τεμπών. Και εδώ οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στη σχεδόν απούσα ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα που θα μπορούσε να φέρει έγκαιρα στο φως παθογένειες και να ελέγξει, αποτέλεσμα της άσκησης πλήρους ελέγχου των μέσων από τις εργοδοσίες και το πολιτικό κατεστημένο στο προϊόν που παράγεται.
Οφείλουμε λοιπόν αν θέλουμε να αλλάξουν αυτά και να μη θρηνούμε νέους ανθρώπους που επιστρέφουν στις σχολές τους, ναυτεργάτες που τους πλακώνει ο γερανός και δεν γυρίζουν σπίτι, οπερατέρ που σπάνε τα πόδια τους στις χιονοθύελλες, να μη σιωπήσουμε. Πενθούμε αλλά δεν σιωπούμε όπως απαιτεί το εγχειρίδιο αντιμετώπισης κρίσεων της κυβέρνησης και των βαστάζων της σβήνοντας φωτάκια στα μπαλκόνια. Τώρα είναι η ώρα της πιο δυνατής φωνής. Τώρα είναι η ώρα να γίνουμε η φωνή των νεκρών απαιτώντας απόδοση ευθυνών και ασφάλεια στην εργασία. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να «βροντήξουν στράτες κι αγορές μπαλκόνια και σοκάκια». Είναι η υπόσχεσή μας στα θύματα και στους εαυτούς μας να μην συγκαλυφθεί το καπιταλιστικό έγκλημα.
Τέλος, καταδικάζουμε με κάθε τρόπο την δίωξη των τριών δημοσιογράφων και ενός οπερατέρ οι οποίοι συνελήφθησαν προσπαθώντας απλά και μόνο να κάνουν την δουλειά τους, έξω από τα δικαστήρια της Λάρισας. Απαιτούμε να πάψει κάθε δίωξη εναντίον τους και να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι.
Η ΕΤΙΤΑ συμμετέχει στην απεργία της Τετάρτης 8 Μάρτη που κήρυξε το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας και καλεί όλους και όλες τους τεχνικούς που εργάζονται στους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας και στις εταιρείες παραγωγής να απεργήσουν για να μην παίζεται η ζωή κανενός και καμιάς κορώνα γράμματα για τα κέρδη των εργοδοτών.
για το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Πληροφορίες: www.etita.gr
Παρατηρήσεις: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΤΙΤΑ - Αθήνα, 6 Μαρτίου 2023 - Αρ. Πρωτ: 3263
